Gdy zaczynają się rozgrywki NBA, to wszystkie biorące udział drużyny dzieli się na dwie Konferencje – jest to Konferencja Wschodnia oraz Konferencja Zachodnia. Następnie obie Konferencje zostają podzielone na jeszcze mniejsze “części” – powstają trzy dywizje. Rozgrywki również są podzielone – na sezon zasadniczy oraz rozgrywki pucharowe, inna nazwa to “play-off”. W pierwszym sezonie drużyny grają między sobą cztery gry z tej samej dywizji. Również grają trzy lub cztery mecze z drużynami z innej dywizji, jednak w tej samej konferencji. Co w sumie daje, że w jednej konferencji odbywa się 52 meczy. Jednak na “wyjeździe” meczów jest mniej, gdyż jest ich tylko trzydzieści. Dzięki temu, każda drużyna zagra z każdą kadrą w rozgrywkach NBA. Jedną z wad tego systemu, jest to, iż wiele miejscowości, gdzie znajduje się boisko tejże drużyny, jest czasami bardzo oddalona od drugiej, co powoduje, że zawodnicy są zmęczeni długimi podróżami. Gdy nadchodzi sezon tzw. “play-off”, to wyłania się mistrzów z każdej Konferencji. Wyłania się ich ośmiu. Są to zwycięzcy poszczególnych dywizji, oraz drużyny, które zaliczyły najwięcej zwycięstw i ich bilans jest największy. Zwycięzcy tych finałów, grają później między sobą w finale ligi. Wtedy rozpoczynają się emocje największe z możliwych. Wiadomo, że każda drużyna chce zdobyć zwycięstwo, jednak nie jest to łatwe do zdobycia. Trzeba zaliczyć cztery zwycięstwa, by zdobyć nagrodę oraz tytuł mistrza. Drużyna, która to wygra rozgrywki NBA zyskuje sławę, która nigdy nie przemija.
